Leon Geyskens – 2015
In de middeleeuwen waren de houten huizen in onze steden zeer gevoelig voor brand. De haard betekende een reëel gevaar. In de vroege middeleeuwen bevond de haard zich nog in het midden van de woning, later verhuisde die naar de zijkant van de ruimte. Hierdoor ontstond er een verhoogd brandgevaar en moest de overheid maatregelen uitvaardigen om dit gevaar in te perken. Eén ervan was de verstening van de open haard en voor de kapitaalkrachtige huiseigenaren ook de verstening van de gevels en de zijmuren.
Gewone bakstenen voldeden niet voor de open haard, dus werd gebruik gemaakt van harder gebakken, vuurvaste stenen. Die werden door middel van een stempel versierd, vaak met bijbelse taferelen. In de zestiende eeuw werden ze ook in Antwerpen gemaakt.
Deze studie geeft een overzicht van de in Antwerpse bodem gevonden exemplaren.
Kathedraal, ophogingslaag, A008/17
Rechttrekking Scheldekaaien, 1884, Refugium van de abdij van Affligem, MAS, AV.0656.2-2
Dit artikel, dat het nummer 12 is in de reeks “Rapporten van het Stedelijk informatiecentrum archeologie & monumentenzorg”, wordt oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Stad Antwerpen, afdeling archeologie
https://www.antwerpenmorgen.be/nl/projecten/publicaties-archeologie/tijdlijn , SIAM 12.
De auteur is de afdeling archeologie van de stad Antwerpen dankbaar voor de toestemming om het artikel eveneens op de website Tegels-uit-antwerpen.be te kunnen publiceren.